Rambler's Top100

wposzukiwaniu

nowego kanonu

reinterpretacja tradycji kulturalnej w państwach postjugosłowiańskich po 1995 roku

 
   

Wokół projektu   

Zasoby internetowe   

   
Macedonia

Makedonija - Republika Macedonia - Republika Makedonija (ang. FYROM)

 

Muzyka

W ludowej muzyce macedonskiej nawarstwiły się elementy muzycznego folkloru greckiego, tureckiego, bułgarskiego, albańskiego, cygańskiego i in., zaznaczyły wpływy kultury słowiańskie, bizantyjskie, wpływy chrześcijaństwa i islamu, wynikające ze skomplikowanej historii Macedonii. Ludowa muzyka macedońska odznacza się bogactwem metrorytmiki, wyrażającym się w tzw. rytmach aksakowych (rytmy bułgarskie), występujących w ramach metrów nieparzystych, od 2-członowych (ósemka z kropką + ósemka) do 5-członowych (ósemka z kropką + 4 ósemki); najczęstsza postać 3-członowa (ósemka z kropką + 2 ósemki) - metrum, zw. taktem macedońskiego oro. Pieśni charakteryzują się skalami wąskozakresowymi (zwł. w obrębie kwarty), występuje też dwugłos, głównie w postaci burdonu (częste współbrzmienia sekundowe). Różnorodne jest instrumentarium: rozmaite odmiany piszczałek, fletów (mały i duży duduk, zw. też kavalem), gajda z pojedynczym stroikiem i zurla z podwójnym; chordofony (gusle, litarka, bozuk, z nowszych - skrzypce, mandolina, gitara), idiofony, membranofony (tapan, daire, def, tarabuku).

Początki profesjonalnej muzyki macedońskiej są związane z muzyką bizantyjską (z Macedonii pochodził pierwszy znany z nazwiska kompozytor bułgarski, I. Kukuzeł); rozwijała się liturgiczna muzyka cerkiewna, której rozwój zahamowała wielowiekowa niewola turecka. Życie muzyczne zaczęło się wyzwalać spod obcych wpływów dopiero na przeł. XIX i XX w. (działali zbieracze macedońskich pieśni lud. oraz muzycy: A. Badev, N. Miladin, G. Smičkov, S. Mihajlov, powstawały towarzystwa śpiewacze); 1934 w Skopiu została założona szkoła muzyczna, 1944 - orkiestra, z której utworzono 1950 filharmonię. Kompozytorzy macedońscy działający w XX w.: S. Gajdov, Ž. Firfov, T. Prokopiev, T. Skalovski, P. Bogdanov-Kočko, G. Smokvarski i inni.

 

Informacje ogólne | Informacje polityczne | Warunki naturalne | Gospodarka | Ludność | Historia | Literatura | Nauka | Media | Mapy

wstecz strona główna dalej


Źródło: Encyklopedia Multimedialna PWN, Państwa Świata, Warszawa 2000.
Wszelkie komercyjne wykorzystanie niniejszego materiału zabronione. Wszelkie prawa zastrzeżone.
created by mochola, Y2K3